Huidproblemen komen bij elke hond of kat wel eens voor. Veelvoorkomende problemen zijn onder andere kleine wondjes, vlooien of teken en allergieën. Allergieën vormen ook de basis voor veel chronische huidproblemen.
Huidproblemen kunnen echter veelvoudige oorzaken hebben en soms een uitdaging zijn om te behandelen. Ze zijn vaak afhankelijk van verschillende factoren, zoals:
Dit betekent dat het soms niet mogelijk is om een huidprobleem met één middel of één consult op te lossen. Opvolging is essentieel.
Dierenarts Karlien Vanparys legt zich toe in dermatologie en volgde een 3-jarige cursus aan de Universiteit van Liverpool (Groot-Brittannië) en aan de Europese universiteit in Luxembrug heeft ze de 6 cursussen bij ESAVS gevolgd.
Bij het eerste consult kijken we samen met u naar de huidklachten van uw huisdier. Dit onderzoek duurt vaak langer dan een standaard consult, omdat we een reeks vragen stellen om het probleem beter te begrijpen.
Onderzoeksstappen:
Na het dermatologisch onderzoek:
Veel mensen denken dat hun hond of kat geen vlooien kan krijgen als ze niet in contact komen met andere dieren. Dit is echter niet waar. Vlooien kunnen overal komen! Laten we de levenscyclus van de vlouitleggen.
Let op: Katten die niet buiten komen, kunnen ook vlooien krijgen doordat vlooieneitjes via schoenen of kleding in huis worden gebracht.
Vlooien zelf zijn vaak moeilijk te zien. Gebruik een vlooiën- of luizenkam om te controleren op zwarte, komma-vormige uitwerpselen of volwassen vlooien in de vacht.
Zo herken je vlooienuitwerpselen:
Twijfelt u of het zand is? Neem een wit papier en maak je vinger nat. Neem dit uitwerpselletje op je vinger en probeer bruine/rode strepen te maken op het papier. Als het strepen achterlaat, is dit waarschijnlijk verteerd bloed van vlooien. Vlooien veroorzaken ernstige jeuk en kunnen ook parasieten zoals lintwormen overdragen.
Om vlooien effectief te bestrijden en de cyclus te doorbreken, is het belangrijk om uw huisdier het hele jaar door preventief te behandelen tegen vlooien.
Er zijn verschillende vlooienproducten beschikbaar:
In zeldzame gevallen kan er een vlooienplaag in huis ontstaan. Dan is het noodzakelijk om:
Met deze aanpak kunt u vlooien effectief bestrijden en voorkomen dat de cyclus zich blijft herhalen. Heeft u vragen of twijfels, laat het ons weten! 🐾
Teken zijn kleine, spinachtige parasieten die zich voeden met het bloed van dieren. Ze komen overal voor, vooral in de buurt van bomen, gras, struiken en dode bladeren. Teken worden actief bij temperaturen vanaf 7°C, en door de mildere winters zijn ze tegenwoordig het hele jaar door actief. Dit betekent dat u voortdurend waakzaam moet zijn voor tekenbeten bij uw hond of kat.
Volwassen teken reageren op de warmte van passerende zoogdieren. Ze kruipen over de vacht van uw huisdier en bijten zich vast, vooral op de kop, oren, nek en poten, maar ook op andere lichaamsdelen. Ze voeden zich met het bloed van het dier en laten zich weer vallen zodra ze verzadigd zijn, meestal na een paar dagen.
Let op: sommige tekensoorten kunnen ernstige ziektes overdragen via het ‘speeksel’ tijdens de beet. Daarom is het belangrijk om te zorgen voor preventie van tekenbeten!
Controleer uw huisdier regelmatig, vooral na een wandeling in bosrijke of grasachtige gebieden. Teken lijken op kleine spinnetjes van 1–2 mm, en kruipen door de vacht. Zodra ze zich vastbijten, ziet u alleen nog de poten en het achterlijf. Als de teek zich volgezogen heeft, is deze makkelijker te herkennen.
Gebruik altijd een speciale tekentang, -haak of pincet om een teek te verwijderen. Trek nooit aan de teek!
Belangrijk: Na het verwijderen van de teek, zorg ervoor dat deze doodgaat. Als u de teek gewoon in de vuilnis gooit, kan hij er weer uitkruipen en eitjes leggen. Verpletter de teek of gooi hem in een afgesloten zakje om verdere verspreiding te voorkomen.
Het is het beste om jaarrond bescherming tegen teken te bieden aan uw huisdier. Er zijn verschillende middelen beschikbaar, waaronder:
Veel van deze producten bieden ook bescherming tegen andere parasieten. Wat voor uw huisdier het beste is, hangt af van de persoonlijke voorkeur en omstandigheden. Overleg altijd met uw dierenarts over de meest geschikte methode voor uw situatie.
Demodicose is een huidontsteking die wordt veroorzaakt door een te groot aantal Demodex mijten in de huid van uw hond. Deze mijten, voornamelijk de soort Demodex canis, maken deel uit van de normale huidflora en leven in de haarfollikels en afvoergangen van de talg- of zweetklieren. Ze voeden zich met huidcellen, talg en dode huiddeeltjes.
In gezonde honden komen Demodex mijten in kleine aantallen voor en zijn ze vaak moeilijk te detecteren. Wanneer deze mijten zich echter in grotere aantallen vermenigvuldigen, kan er een ontsteking ontstaan. De levenscyclus van de Demodex mijt bestaat uit vier stadia: ei, 6-potige larve, 8-potige nymfe en volwassen mijt. De volledige cyclus duurt 18 tot 35 dagen.
Er zijn twee hoofdtypen van demodicose: gelokaliseerde en gegeneraliseerde vorm
De diagnose kan gesteld worden door een huidafkrabsel te nemen of door het microscopisch te onderzoeken van uitgetrokken haren (trichografie). In sommige gevallen kan het nodig zijn om een biopsievan de huid te nemen voor een definitieve diagnose.
Met de juiste diagnose en behandeling kan demodicose effectief worden beheerd, en de meeste honden herstellen goed, vooral bij de gelokaliseerde vorm. Voor een op maat gemaakte behandeling kunt u altijd contact opnemen met onze praktijk!
Alopecie betekent het verlies van vacht of het kaal worden van een normaal behaarde huid. Dit kan zich op verschillende manieren voordoen, bijvoorbeeld via een specifiek patroon, zoals symmetrische kaalheid, haaruitval aan de staartbasis, of enkel aan één poot.
Haaruitval kan verschillende oorzaken hebben. Hieronder worden de belangrijkste oorzaken uitgelegd:
Sommige rassen vertonen van nature naaktheid, wat een erfelijke eigenschap is. Voorbeelden hiervan zijn de Sphynx, de Peruaanse naakthond, en de Chinese naakthond. Dit type alopecie is dus normaal en komt niet door ziekte.
Deze vorm van kaalheid wordt veroorzaakt door een onderliggende aandoening. Enkele mogelijke oorzaken zijn:
Bij deze vorm van alopecie is het belangrijk om te onderzoeken of het dier jeuk heeft, waar deze jeuk zich voordoet, en of er sprake is van infecties. Hiervoor nemen we huidstaaltjes, bijvoorbeeld een tapestrip of een huidafkrabsel, om de infectie te diagnosticeren. Deze vorm van alopecie moet eerst worden uitgesloten voordat we verder zoeken naar hormonale of psychogene oorzaken. Als de oorzaak een allergie of infectie is, moet deze behandeld worden.
Deze kaalheid ontstaat door een hormonale aandoening. Onder invloed van hormonen kan de vacht dunner worden en uiteindelijk uitvallen. Typisch voor deze vorm van alopecie is een symmetrische kaalheid, vaak rond de lendenen (onderrug), met soms donkere verkleuring van de huid. Jeuk komt meestal niet voor.
Enkele hormonale aandoeningen die endocriene alopecie kunnen veroorzaken, zijn:
Door middel van bloedonderzoek kunnen we de diagnose bevestigen en de juiste behandeling starten.
Deze vorm van alopecie wordt veroorzaakt door een gedragsstoornis. Vooral katten zijn erg stressgevoelig en kunnen zichzelf overmatig likken om met stress om te gaan. Dit leidt vaak tot kaalheid, bijvoorbeeld ter hoogte van de liezen en de buik. De behandeling richt zich op het verminderen van stress, wat kan worden bereikt door medicatie of veranderingen in de omgeving van het dier.
In sommige gevallen is de oorzaak van de haaruitval onbekend. Wanneer de kaalheid niet in een van de bovenstaande categorieën kan worden geplaatst, wordt het aangeduid als idiopathische alopecie. Dit betekent dat de oorzaak onbekend is, en er geen duidelijke diagnose kan worden gesteld.
Alopecie kan verschillende oorzaken hebben, van erfelijke factoren tot hormonale stoornissen of gedragsproblemen. Een gedegen diagnose is essentieel om de juiste behandeling voor uw huisdier te bepalen. Heeft u zorgen over de haaruitval van uw dier? Neem contact op met onze praktijk voor een grondige diagnose en passende behandeling.
Dieren kunnen allergieën ontwikkelen voor stoffen die normaal gesproken niet schadelijk zijn, zoals pollen, huisstofmijt, huidschilfers of voedsel. Het immuunsysteem reageert abnormaal sterk op deze allergenen, wat leidt tot klachten zoals jeuk, diarree of braken.
De meest voorkomende allergieën bij dieren zijn atopie (omgevingsallergieën), voedselallergieën en vlooienallergieën. Ze kunnen ook vaak in combinatie voorkomen. Er zijn ook minder voorkomende allergieën, zoals overgevoeligheid voor insectenbeten, medicijnen of contactallergieën.
Atopie is een chronische huidziekte veroorzaakt door allergieën voor omgevingsfactoren zoals pollen, huisstofmijt en huidschilfers. De aandoening heeft een erfelijke component, maar de ernst wordt ook beïnvloed door omgevingsfactoren zoals temperatuur, luchtvochtigheid en stress. Symptomen zijn vaak jeuk, huidinfecties, roodheid en haarverlies.
Bij voedselallergieën is er een overreactie van het immuunsysteem op bepaalde ingrediënten in de voeding, zoals rundvlees, kip, zuivel of maïs. Dit kan leiden tot jeuk en huidontstekingen, of maag-darmklachten zoals braken of diarree. De diagnose wordt meestal gesteld door middel van een eliminatiedieet, waarbij het dier een bepaalde periode enkel hypoallergene voeding krijgt.
Voor de behandeling van atopische dermatitis en voedselallergieën is het belangrijk om een gedetailleerd behandelplan op te stellen, dat vaak meerdere benaderingen combineert:
Preventieve maatregelen kunnen bestaan uit het verminderen van de blootstelling aan allergenen, zoals het reinigen van het huis om huisstofmijten te verminderen, regelmatig wassen van beddengoed en het gebruik van speciale producten om de huidbarrière te ondersteunen.
In conclusie, de behandeling van allergieën bij dieren, zoals atopie en voedselallergieën, vereist geduld en samenwerking tussen dierenarts en eigenaar. Aangezien atopie een chronische aandoening is, vergt het levenslange zorg en aandacht voor de gezondheid van de huid en het immuunsysteem van het dier.
Sarcoptes mijt bij de hond. Dit is een parasiet die wordt aangetroffen op de minder behaarde plaatsen bij de hond, bv buik, oorschelp en ellebogen. De mijten gaan zich ingraven in de huid en daar eitjes leggen en jeuk veroorzaken.
Dit is een hond met een eosinofiele furunculose. Dit is een diepe infectie van de haarfollikel die heel erg snel opkomt. Gezien de infectie zich in de haarfollikel bevind, gaan de haren in de haarfollikels uitvallen. Deze aandoening geeft geen jeuk, maar is wel erg pijnlijk. Het wordt vooral bij jonge honden gezien en gaat zich vooral situeren op het aangezicht; vooral de neus, oorschelpen, lippen of rond de ogen. De letsels zijn altijd erg exsudatief (= vochtproducerend), soms bloederig en geulcereerd.
Dit is een kat met een eosinofiele plaque, gelegen op de achterkant (caudale kant) van de achter-poten. Dit is een diepe infectie die zich uit als goed afgelijnde verdikkingen in de huid, met haarverlies en erg veel jeuk. De reden dat deze kat dit heeft is een allergische reactie. De oorzaak van deze allergische reactie (vlooien, omgevingsallergenen, voedingsallergenen,…) kan door verdere testen uitgesloten worden.
Dit is een hond met een interdigitale furunculose. Bij deze honden worden er zwellingen gezien tussen de tenen, die vaak naar een tijdje gaan draineren met een etterig secreet. Ze hebben vaak pijn bij het wandelen en hebben ook erge jeuk aan deze tenen. Het wordt vaak gezien bij bepaalde rassen, zoals: Bulldoggen, West Highland White Terriers, Labradors,… Wanneer deze dieren dit ontwikkelen moet er nagegaan worden wat de onderliggende oorzaak is, bv allergie, parasieten, schimmels, bacteriële infectie, auto-immune oorzaak, huidkanker,…
Dit is een proliferatieve, necro-tiserende otitis externa bij de kat. Dit is een zware oorinfectie waarbij de gehoorgang erg gaat verdikken en afsterft. De oorzaak van deze infectie is niet gekend. Dit komt vooral voor bij jonge katten en wordt gezien aan de 2 oren. De oren hebben dan ook een zwarte secreet met soms een ulceratie van de gehoorgang. Dit is een erg pijnlijk en jeukende aandoening bij de kat. Definitieve diagnose wordt gesteld met een bioptname.
Malassezia – gisten (witte pijlen) op een grote huidcel (zwarte pijlen). Gisten geven vaak oor-ontstekingen, maar zien we ook frequent tussen de tenen, in de liezen en de oksels.
Een “Indolente ulcer” bij de kat is een ulceratie aan de lip van de kat. Dit behoort mee tot een van de uitingen van een eosinofiel granuloma complex bij de kat. Deze aandoening is uiting van allergie bij de kat. Dit is niet pijnlijk. Er dienen verschillende stalen genomen te worden om secundaire infecties uit te sluiten.
